Hoe je van een spin een olifantenvoet maakt….

…….en hoe Nederland, Duitsland en Rusland samenwerken.

Zondagavond stapte ik mijn huisje binnen en zag een hele grote harige spin. Precies achter mijn bed, dus ik vond het een goed idee om meteen mijn bed maar een stuk van de muur te schuiven. Een bakje erop en daar een stuk karton opschuiven was het eerste wat in mij opkwam. Maar helaas ik had geen bakje dat paste. Blijft natuurlijk de vraag of die spin zo enorm groot was of dat ik geen ‘grote’ bakjes had. Die vraag laat ik in het midden. Mijn Duitse buurvrouw was gelijk met mij thuis gekomen en wie weet had zij een goed idee. Op de vraag of ze bang voor spinnen was zei ze: ‘ik houd er niet echt van, maar als hij niet te groot is durf ik hem wel te vangen’. Maar toen ze hem zag riep ze: ‘O no, not this one’. De buurvrouw had ook geen bakje en omdat we niets anders konden bedenken ging zij een bakje of zoiets aan de mensen aan de overkant vragen terwijl ik bleef opletten of de spin niet stiekem ergens anders heen ging. En toen kwamen de Russen (het was er maar 1, maar dit klinkt leuker) met een bezem. Na een flinke klap en een laatste poging om te vluchten kreeg de spin de doodslag. Van de buurman aan de overkant, die uit Rusland komt. Ik blij dat de spin dood was. De buurvrouw ook, want ze was even bang dat hij via het dak naar haar zou vluchten. De buurman had ze groter gezien….. Zo groot als een olifantenvoet? Nee, dat zit zo: Tussen onze huisje zit een vrije grote afstap en dat weet ik. Toch ging er iets mis en ik viel. Ik voelde mijn voet, maar de eerste prioriteit was de spin. Ondanks het smeerseltje van de buurvrouw leefde ik aan het eind van de volgende dag op grote voet, een soort olifantenvoet. Het wordt wel minder en ik heb ik er weinig last van, maar ik leef nog steeds op grote voet en het ziet er niet uit.

De school is inmiddels een week aan de gang. We waren erg teleurgesteld dat de leerkracht, die lezen gaf in P1 en P2, maandagavond vertelde dat ze per direct vertrok. Er is veel tijd en energie in haar training gestoken. De positieve kant is dat de methode zich op deze manier over Uganda verspreid. Het nadeel is dat je op deze manier regelmatig goede leerkrachten kwijt raakt en er telkens nieuwe leerkrachten getraind moeten worden. Gelukkig kunnen we dat op New Horizon gemakkelijk realiseren. Dit soort verhalen horen we ook van andere scholen en daardoor blijft de behoeft aan nieuwe trainingen bestaan. Ook op Yes and Amen zijn een paar leerkrachten niet terug gekomen. Hier ga ik voorlopig ook elke week heen. Afgelopen vrijdag was ik in Kayunga en ook hier zijn de leerkrachten met de meeste kennis vertrokken. De reden voor vertrek is meestal het hogere salaris, dat anderen bieden, is. Het verschil in salaris op de scholen is namelijk erg groot. De scholen met de kansarme kinderen kunnen het minste bieden. Voor die scholen wil ik mij inzetten.

Groeten uit Uganda van Ineke

Geef alsjeblieft geen fotoruimte. Ik kan er nog ruim 6000 opzetten. En als je dan bedenkt hoe lang het duurt voordat 1 foto erop staat, dan kan ik minstens 200 uur non stop foto's plaatsen.....