Als je tegen een Ugandees zegt dat je een tuin hebt denken ze automatisch dat je daar gaat ‘diggen’: graven en spitten. Een tuin heb je om je om groente en fruit te verbouwen. Het is lastig om uit te leggen dat ik een tuin heb voor de sier, dat ik daar niet aan het werk ben met een ‘hoe’ en dat ik het vooral erg prettig vind om daar lekker te zitten als het mooi weer is. Hier is een tuin en dus diggen serieus werk en helemaal zwaar werk als het om het graven van een pit latrine gaat.

Bij Yes and Amen is 1 gebouwtje met 2 latrines, 1 voor de teachers en 1 voor de kinderen. De inspectie vond dat niet voldoende en dat is ook wel begrijpelijk want als ruim 100 kinderen 1 wc moeten delen betekent dat vaak een lange rij voor de latrine. Voordat het gebouwtje gebouwd kan worden moet er eerst gegraven worden en dat is een hele klus. Er wordt een gleuf gegraven van 40 feet (ongeveer 14 meter) diep en dat is heeeeeel diep. Dat realiseer je je niet als je boven het gat zit! Er zijn ook latrine die leeggehaald kunnen worden maar dat is duurder en met een diepte van 40 feet kun je ook wel een tijdje vooruit. Als je dan bedenk dat Jethro als pasgeboren baby in zo’n latrine werd geboren en je ziet wat een leuke gezonde jongen van 6 het nu is, is dat toch wel een wonder.

De inspectie kan een school dus afkeuren op de latrines. Er moeten er genoeg zijn (hoeveel precies is rekkelijk) en ze mogen niet te dicht bij de klaslokalen staan. Nou was ik laatst bij het district kantoor ik Mukono bij de school inspectie en ging daar naar de latrine. Dan verwacht je dat dat daar dan wel in orde is, maar naast het gat, dat er hoort te zitten, zat er nog een veel groter gat. Een kunst om er niet in te vallen. Jammer dat ik mijn fototoestel niet bij me had…..

Vrijdag was ik op 3 verschillende scholen, maar met een ander doel. Ik was namelijk mee met Tamar op outreach. Vanuit de kliniek worden op verschillende scholen kinderen gevaccineerd. Interessant om ook dat eens mee te maken. Ik heb maar geen reclame gemaakt voor mijn activiteiten, want voor dit jaar zit ik vol. Op 1 school heb ik wel beloofd dat ik contact opneem, om een afspraak voor een workshop te maken, als ik weer in Uganda ben.

Zaterdag zouden Harriet en ik om half 8 opgehaald worden voor een workshop. Om kwart over 8 besloten we te bellen om te vragen of ze al onderweg waren. Ja hoor, er was iemand onderweg. Om 9 uur werden wij gebeld of er al iemand was. Nee dus. Om 20 over 9 kreeg ik een tekst bericht: sorry, degene die jullie zou ophalen had iemand van het vliegveld gehaald en dat was erg uitgelopen.

Ik probeerde te bellen om meer duidelijkheid te krijgen, maar er werd niet opgenomen. Om half 10 hebben wij maar een berichtje gestuurd: je neemt niet op, wij weten niet waar we precies moeten zijn en het wordt nu echt te laat, we gaan naar huis. Dat ik hier vaak wachten moet, oké, maar dat ik op zaterdag voor niks om half 7 opsta, vind ik niet echt leuk. Voordeel natuurlijk wel dat ik lekker veel tijd had en nog genoeg te doen. Bovendien kwam er later nog onverwachts iemand van een andere school langs en daar had ik nu alle tijd voor. Van de school waar we heen zouden kreeg ik later weer een berichtje: sorry, kunnen we een andere dag afspreken. Ja, maar dat wordt dan de volgende keer dat ik in Uganda ben…….

Groeten van Ineke

Verzonden vanuit Mail voor Windows 10