Afgelopen week was ik in Bupadhengo, Kamuli district. Ik was hier ook al in 2016 voor een training voor 3 scholen. Een Engelse organisatie die verschillende scholen ondersteunt vroeg mij om de volgende 3 scholen te trainen. De training was georganiseerd op het terrein van een overheidsschool met heel veel kinderen, ongeveer 2000, waarvan de helft intern is. Het huisje waar ik sliep stond ook op het terrein en ik had uitzicht op het gekrioel van heel veel kinderen, die hun kleren wasten; matrassen die ’s nachts nat waren geworden buiten legden om te dragen; in de rij stonden voor hun eten; speelden en waarvan er heel veel even langs kwamen bij de muzungu.

In het huisje hing geen muskietennet. Omdat ik wel veel muggen hoorde kroop ik diep in mijn lakenzak. Helaas bleek later dan mijn rug niet bedekt was en hadden de muggen dit eerder door dan ik. Ik had heel veel (stuk of 50) beten, alleen al op rug. En dus veel jeuk….

De gaspit in het huisje bleek niet te werken. ’s Avonds was er wel stroom, alleen het stopcontact werkte niet. Ik had noodles mee genomen, maar het lukte dus niet om water te koken. Een teacher zou kijken of er iets aan te doen was. Later werd er door een kind een grote bak met veel eten gebracht. Heel lief, maar verwachtten ze echt dat ik dat allemaal ging opeten? Tja, ik wilde ook niet ondankbaar zijn, dus begon er maar aan. Toen ik vond dat ik er genoeg van gegeten had en me af zat te vragen wat ik met de rest aan moest (het was nog steeds heel veel…), kwam er iemand naar me toe. Het eten was helemaal niet voor mij, het was voor haar en haar man. Gelukkig kon ze er om lachten en ik was blij dat ik er van af was.

Voor het ontbijt had ik een paar eieren van de buurman gekocht, maar om die te koken had ik ook stroom of gas nodig. Een kop koffie zat er ook niet in.

De volgende dag bracht een teacher een thermoskan heet water en kon ik de noodles klaarmaken en koffie drinken. Iemand anders kocht voor het ontbijt onderweg een rolex. Als lunch heb ik vooral veel matoke en rijst gegeten. Er was ook vlees, maar omdat er meestal veel vet en botten aanzit, probeer ik dit zoveel mogelijk te vermijden.

Omdat het womans day was (hier een nationale feestdag) stopten we vrijdag na de lunch. Ik was opgehaald bij Noah’s Ark en werd weer netjes thuis gebracht. Wel met veel vertraging, want iemand was op het idee gekomen om midden op de dag een bill board boven te brug in Jinja te plaatsen.

Zaterdag had Betty een workshop georganiseerd voor de scholen in de buurt. We hopen in de buurt veel meer scholen te bereiken.

Er is nog steeds veel belangstelling; ik heb weer veel verteld; veel mensen ontmoet; veel DVD’s met informatie, spelletjes, etc. voor de scholen gebrand; veel plezier gehad; veel mb’s gebruikt; als lunch, ontbijt of avondeten veel rolex gegeten; ……

Ik (ver)veel me niet!

Groeten van Ineke.

PS: Volgende week ben ik in Kenia en het daar geen internet. Dus ook geen weblog.

Verzonden vanuitMailvoor Windows 10