Een aantal mensen maken er echt werk van om de nieuwe manier van het leesonderwijs en actief lesgeven, te verspreiden. Justine heeft een school in Kitigoma vlak voor Jinja. Ze volgde de driedaagse training in Seeta en organiseerde nu zelf een tweedaagse voor scholen in de buurt van Jinja. Er waren 58 mensen! Fijn dat Betty en Harriet meegingen. We hebben overnacht in Jinja.Zaterdagavond na de workshop ben ik naar Kenia gegaan. Na een rit met veel stops, (te)veel mensen in het busje en vrouwen die veel en hard praatten, kwam ik ’s avonds om 10 aan in Busia. Er is hard gewerkt aan de grensovergang. Twee jaar terug was het een grote rode onverharde vlakte, waar alles door elkaar reed en liep, nu staan er knappe gebouwen en is de weg bestraat. Ik was weer te gast in het klooster en werd bij de grens opgehaald.Faustin, van Focussa school, had weer geïnteresseerden uitgenodigd voor twee workshops. Na afloop van de workshop op zijn school vroeg hij mij om twee boompjes te planten: 1 voor Ineke en 1 voor Jolly Phonics. Erg leuk! Een mooie gelegenheid ook om te ‘hoe’ eens uit te proberen. Het lijkt op een spa, maar het blad zit haaks op de steel. Op deze manier kun je goed ‘diggen’. Dat is wat de mensen in Afrika hier veel en vaak doen, omdat ze zo veel mogelijk hun eigen eten verbouwen. Toen ik vanuit Nederland een keer schreef dat ik in de tuin gewerkt had, dachten ze dat ik had gedigged. Hier zie je vrouwen vaak zwaar werk doen, zoals op het land, in de bouw of stenen sjouwen.Ook aan de school van het klooster is hard gewerkt, er staat een mooi nieuw groot gebouw. Woensdag was hun laatste werkdag van het eerste termijn en dus bijna vakantie.Donderdagochtend wilde ik op tijd de grens over. Kennelijk hadden alle Indiërs in Kenia hetzelfde idee. Voor mij stond een nogal arrogant uitziende man met een stapel paspoorten in de hand. Toen hij bijna aan de beurt was schoof hij een groepje vrouwen voor zich in de rij. Ik hebben even gespiekt en ze hadden allemaal dezelfde achternaam. Kennelijk vrouwen van hem, want zo te zien waren het geen zusters of dochters. Na een uur in de rij gestaan te hebben had ik een stempel, kon ik Kenia uit en ….. kon ik naar de volgende rij voor Ugandese stempel. Gelukkig duurde deze rij slechts een half uur en ging het met het taxibusje deze keer lekker vlot. Ik zat lekker voorin en kon genieten van het uitzicht, langs onder andere thee, suiker en rijstplantages.Donderdagavond was er een wedding meeting voor een bruiloft. Zoals ik al eerder schreef kost een bruiloft ook hier veel geld. Vrienden en familie helpen om dit geld bij elkaar te krijgen. Het bruidspaar maakt een begroting en deze wordt op de meeting besproken. Alles wat nodig is staat erop, van tafels tot de koe en de kippen die gekocht worden voor het vlees. De meeting is een gezellige boel en het is de bedoeling dat er ook dan geld ingezameld wordt. Er werden nu bijvoorbeeld cakejes uitgedeeld en toen iedereen er een had stond iemand op om te vertellen dat de ingrediënten geld hadden gekost en dat we toch allemaal wel wat moesten betalen. Ook werd er bij opbod een cadeautje verkocht, op een manier die ik niet na kan vertellen, maar wat wel veel geld op leverde. Ruim 100.000 (ongeveer 30 euro) voor wat een avocado bleek te zijn. Verder kun je aangeven of je iets op de begroting voor je rekening wil nemen, bijvoorbeeld een krat fris, een tak bananen of de ingrediënten voor de taart. Zo werkt dat hier. Mooi toch, samen zorg dragen voor het feest?Ook voor begrafenissen wordt aan bekenden, familie en vrienden vaak geld gevraagd.Vrijdag heb ik met mijn collega’s hier gevierd dat ik 40 jaar in het onderwijs heb gewerkt. In Nederland mag je een bepaald bedrag besteden om dit te vieren. Zo werkt dat bij ons. Omdat ik de laatste jaren op verschillende scholen heb gewerkt was de vraag waar en hoe ik dit wilde vieren. Ik koos ervoor om het in Uganda te vieren. Tenslotte is mijn werk in Uganda de slagroom op mijn carrière taart!Uit eten gaan is hier echt een feestje en van het geld kon ik hier 30 mensen uitnodigen. Dat was in Nederland niet gelukt. We hebben er van genoten!Mijn werk, voor deze periode, zit er alweer bijna op en ik heb het weer met veel plezier gedaan en wat mij betreft ben ik nog niet klaar. Zaterdagavond land ik weer op Nederlandse bodem. De week daarna ga ik weer aan het werk in Nederland, maar ik ben van plan om eerst nog aan een slotverhaal te werken.

Groeten uit Uganda van Ineke