Wat voor mijinmiddels ‘gewoon’ is, is voor de collega’s die vrijdag in Uganda aankwamennieuw.

Lees maar:

Tosca

Na een langereis kwamen we in Entebbe aan. Heerlijk dat weer. Die zon hadden we inNederland wel gemist. Door de schuifdeuren van het vliegveld stond het vol metmensen. Wat een drukte. Daar stond Ineke tussen. Een vrolijk weerzien! Met watpassen en meten lukte het om alle koffers in de auto te krijgen. Niet dat wezelf zoveel nodig hadden, maar we konden van Biblionef 4 pakketten met boekenmeenemen, dus dat vulde onze koffers goed. Dat nog aangevuld met allemaalbakjes, dobbelstenen, ballonnen, stroopwafels, etc.

In de autokeken we onze ogen uit. Wat was er veel te zien onderweg. Overal miniwinkeltjesaan de kant van de weg. Alles wat je kunt bedenken is er te koop. Veel jurken,plastic bakjes, bedden, banken, smeedijzeren hekken… noem maar op. En dan nogzien wat de mensen allemaal meenemen: achter op de brommer past heel veel, vankippen tot kleding, van bezems tot de totale voorraad huisraad. De auto’srijden druk achter elkaar aan en de brommertjes zwenken daar kris krastussendoor. Soms ook met een heel gezin achterop.

Twee uurlater arriveerden we op Noah’s Ark. Daar waren wij ineens debezienswaardigheid. Alle kinderen kwamen naar ons kijken en aan ons voelen. Zewilden weten wie we waren en waar we vandaan kwamen. De kinderen zijn heel openen vrij. Wat leuk om met hen te praten. De boekjes die wij meegenomen hadden trokkenhen ook heel erg aan. Ze begonnen er meteen in te lezen..

Tijdens eenrondleiding ontdekten we hoe groot dit terrein is. Zo groot, dat we te laat bijde keuken kwamen, de chapatti was dus helaas op. Gelukkig was er voor aan deweg ook een stalletje waar we chapatti konden krijgen, dus hoefden we niet meteen lege maag naar bed.

Anja:

We slapenmet zijn vieren in een gastenhuisje, met 3 slaapkamers, keuken, badkamer,huiskamer en een echte wc. Voor de gezelligheid slapen we met zijn vieren in 1slaapkamer. Hoewel we allemaal zo slaperig zijn dat we niet meer keten. Wat eenleuk gezicht: die vier “tentjes” van gaas. De koffers hebben we gelijkleeggemaakt en uitgestald op de tafel. De 4 mooie boekenpakketten en allerhandespulletjes zoals potloden en schriften.

Op dezaterdag werden we meteen door Ineke het Oegandese leven ingestort. De eersteervaring op de Boda. Een zeer gebruikelijk vervoersmiddel hier door de localsgebruikt. Achterop de brommer moet je maar vertrouwen op de stuurkunsten van dechauffeur. We werden bij de instelling: Yes and Amen afgezet. Deze instellingwordt geleid door een geweldige vrouw, die deze school gesticht heeft in hetkleine dorp. Zo langzamerhand gaan steeds meer kinderen uit het dorp naar haarschool en ze is nu aan het uitbreiden met een gebouw erbij. Uit Nederlandkonden we het goede nieuws brengen dat de Ronde Tafel uit Den Helder een giftwillen doneren, waardoor zij een deur, vloer en ramen konden gaan bestellen.Zij en haar 2 medewerkers waren er zo blij mee, dat ze een rondedansje deden.We kregen ook een heerlijke Oegandese maaltijd aangeboden.

Er werd weereen Boda besteld om ons naar de stad te brengen. Whow, op zichzelf al eenbehoorlijk avontuur.

Lia

Met een Bodadoor het zeer drukke verkeer “racen”. Gelukkig kennen onze bestuurders iederehobbel en bobbel en weten die zeer vakkundig te ontwijken. Nergens staanverkeersborden, verkeerslijnen of andere bewegwijzering en toch kwamen weheelhuids in het centrum aan van Mukono. Wat een geweldige ervaring.

In het centrumhebben we op de markt ons servies aangevuld met glazen en bekers en onsavondeten op de groentemarkt bestond uit een super grote ananas en eenwatermeloen. In de supermarkt natuurlijk water gekocht.

Voordat we ‘savonds gaan eten leidt Ineke ons rond in het kinderhuis. Waar zo’n 120 kinderenin de leeftijd van 0 tot 9 wonen. Daarnaast zijn er family units waar de ouderekinderen in groepen van 8-10 kinderen wonen met een begeleider. Als eerstegingen we bij de baby’s en peuters kijken

Het is niette beschrijven wat erdoor je heen gaat... 5 baby’s lagen op de bank wachtend ophun flesje, 8 kinderen scharrelden over de grond ook wachtend op hunavondhapje.

Het wasspitsuur. Ineke, Tosca en Anja kregen een baby in hun armen en een fles. Ik zatop de grond met 2 peuters die een hapje gevoerd kregen.

Daarna kregenze een schone luier (geen pampers of iets wat er op lijkt) een stoffen luier met een plastic eromheen.

In een kamer9 bedjes voor baby’s en nog een kamer voor de peuters met ledikantjes.

Zo hebben wekennis gemaakt met Noah’s Ark. Deze komende week gaan we reizen door dit mooieland en gaan we nog meer scholen bezoeken en boeken afleveren.

Groeten uitUganda van Anja, Lia, Tosca en Ineke