Stampen – de test / het examen doen – vergeten. Helaas is dit vaak de manier van werken op veel scholen in Uganda. De laatste weken van een termijn is iedereen in de ban van ‘the exams’. Het halen van de examens lijkt het voornaamste doel van het onderwijs. Helaas is het gevolg ook dat het meeste daarna weer vergeten worden. ‘Stampen’ hoeft niet altijd verkeerd te zijn, maar op deze manier heeft het geen zin. Deze week liet Edward te resultaten van het onderzoek onder leerlingen van P4 zien. Ze moesten opdrachten op het niveau van P3 doen. Op elke vraag kon 0, 1 of 2 punten behaald worden. De nullen waren overduidelijk in de meerderheid. In een magazine las ik een artikel over een ander onderzoek op het gebied van lezen. Kinderen van begin P3 moesten een tekst op het niveau van P2 lezen. Slechts 1 op de 10 kan het goed lezen! Bedroevend! Er is echter ook een positieve kant. Door dit soort onderzoeken wordt men er zich meer en meer van bewust dat er iets moet veranderen en dat dit begint met het goed leren lezen want goed kunnen lezen heb je ook bij alle andere vakken nodig. Veranderen begint bij bewustwording dat er iets moet veranderen. Op verschillende gebieden zijn mensen hiermee bezig en op zoek naar oplossingen.

Gelukkig dat we op New Horizon een ander beeld zien! De kinderen leren lezen! De leerkrachten maken zelf examens, omdat de examens die te koop zijn, gericht zijn op het herkennen van woorden in plaats van het kunnen lezen dat staat haaks op onze visie.

Vorige week sprak ik Rebecca. Ze werkte vorig jaar nog op New Horizon, maar nu ergens anders. Op haar nieuwe school is zij verantwoordelijk voor het leesonderwijs en inmiddels zien ze ook hier de positieve resultaten! Hetzelfde geldt voor Ruth. Samalie werkte hier op de Nursery en nu in Seeta, waar zij verantwoordelijk is voor het leren door spelen. We missen ze hier op school, maar het is super om te horen hoe ze wat ze hier geleerd hebben verder brengen naar andere scholen!

Deze week ben ik nog op drie scholen geweest voor een workshop. Op Nezikokolima ging het om een vervolg, zij zijn al eerder met Jolly Phonics begonnen. Op de andere scholen was ik voor de eerste keer. Naast het hoe en waarom van de methode besteed ik aandacht aan actief leren, met fun (plezier) en interactie tussen de leerkrachten en de leerlingen. In tegenstelling tot leerstof-overgietend onderwijs. Tutor Joan ging een paar keer met me mee, want zij wil het zelf ook verder kunnen brengen.

Dinsdag zou ik in Kampala opgepikt worden door iemand die regelmatig voor Joan rijdt. Ik moest boeken ophalen bij het copy centre en iets afgeven. Door een misverstand was hij te vroeg (best bijzonder hier) en we besloten dat we nog wel even wat konden drinken. En dat hadden we beter niet kunnen doen, want toen we terug kwamen bij de auto had deze een wielklem en waren we dus toch weer laat…

Terwijl ik dit typ schrik ik me trouwens rot, want er komt een salamander ‘uit de lucht’ vallen en landt naast mijn laptop. Hij schrok trouwens zelf ook en zit inmiddels onder de bank. Hij woont al een tijdje bij me en dat is op zich prima, maar er zijn grenzen ….. Daarna komt Isiah langs: ‘Shall I sing a song for you?’ (Zal ik een liedje voor je zingen?) Leuk toch? Dat zijn de dingen die ik ga missen, want de laatste dagen in Uganda zijn voor mij alweer aangebroken. Dinsdagochtend om 5 voor 4 vlieg ik alweer terug naar Nederland, waar ik om kwart over 5 hoop aan te komen. Weer tijd dus om hier afscheid te nemen, het grootste nadeel van mijn dubbelleven.

Ik heb weer veel geleerd en zal dat niet vergeten!

Groeten van Ineke.