Nelima

Ongeveer 3 weken geleden kwam Nelima met haar broertje Robin naar Noah’s Ark. Hun ouders zijn gescheiden, hebben elk een nieuwe relatie en lieten hun kinderen bij een oude vrouw in het dorp achter. De buurt had door dat zij de kinderen verwaarloosde en lichtte de politie in. Robin, twee en half jaar oud, woog bijna 8 kilo. Nelima, een jaar en zeven maanden, woog slechts 4.4 kilo en was er slecht aan toe: een skeletje met huid. Onder begeleiding van het kinderondervoeding’s centrum in Kampala werd gestart met een voedingsprogramma. Vooral de eerste tijd was het erg spannend hoe ze op de voedingen reageerde en of ze niet ziek zou worden. Nu gaat het gelukkig een stuk beter. Ze lacht, kijkt nieuwsgierig om zich heen en groeit!

De ouders zijn inmiddels gearresteerd.

Peninah

Afgelopen dinsdag is de zoon van Pinanah, met een keizersnee, geboren. Peninah is nog maar 13 jaar oud. Op haar twaalfde werd ze misbruikt. Haar ouders vonden dat de man die dat gedaan had, maar voor haar moest zorgen. Dat is gelukkig niet doorgegaan. Peninah woont nu op Noah’s Ark. Afgelopen zondag zong ze een solo in de kerk en daarna werd er voor haar gebeden. Een ontroerend moment!

Komen en gaan

Eind februari vond een schoolinspecteur 28 kinderen in de leeftijd van 2 tot 13 jaar in een klein klaslokaaltje. Het schooljaar was toen 3 weken geleden begonnen, maar deze kinderen hadden alleen nog maar gezongen. De kinderen waren intern en sliepen met elkaar in een ander klein kamertje. Toen de inspecteur kwam zaten de kinderen alleen. Degene die verantwoordelijk voor ze was, was al een paar dagen weg, om eten voor ze te kopen.... De school werd meteen gesloten en de kinderen kregen voorlopig hier onderdak totdat de ouders achterhaald werden en de zaak uitgezocht was. Na ongeveer twee weken konden alle kinderen naar huis.

Yes and Amen

Afgelopen dinsdag bezochten Reny en ik de school Yes and Amen. We werden ontvangen door Betty, in haar kantoor, waar ze ook woont. Samen met haar zus, die verpleegster is, zouden ze een kliniek bouwen in het dorp. Maar toen ze ontdekten dat de meesten kinderen niet naar school gingen besloten ze om eerst een school te beginnen. Veel ouders zien er het nut niet zo van in om hun kinderen naar school te sturen. In de village is veel sprake van dronkenschap. De kinderen zwerven rond en velen worden al jong zwanger. Eerst moeten de ouders overtuigd worden van het nut van onderwijs. Vorig jaar begonnen ze met 36 kinderen en nu zijn er inmiddels al bijna 67. De ouders betalen het minimum aan schoolgeld, als ze dat al kunnen betalen. Betty geeft nog 2 dagen les op een school, waar leerkrachten voor de Nursery school opgeleid worden. Ze kan de kinderen alleen pap aanbieden, voor ander eten is er geen geld. Ze wil zelf mais gaan verbouwen. Een paar weken terug kwam ze naar ons toe, omdat ze gehoord had over de nieuwe leesmethode. Na een workshop is ze met haar collega’s aan de slag gegaan. Ontroerend hoe deze vrouw zich inzet voor de kinderen van dit dorp. Een vrouw met een visie!

Malaria

Vrijdag om 9 uur bracht ik Job terug naar het kinderhuis. Hij was ziek. Om half 11 bleek dat ook Jafeth en Thomas ziek waren. Omdat er maar 1 aunti was zou ik met haar mee lopen naar de kliniek. Zeke stond inmiddels over te geven dus die moest ook maar mee. Ook een kind uit de village moest van haar moeder naar de dokter. Ik vroeg waarom en ze zei: Ik hoestte wel 4 keer en als ik vannacht weer hoest ga ik dood, zei mijn moeder......

Als een aunti een ziek kind meeneemt naar de kliniek moeten ze een briefje halen bij de school office. Terwijl de aunti dit regelde zat ik met de kinderen buiten de wachten. Jafeth zat op mijn schoot en toen ik dacht dat hij sliep begon hij ineens wild te schokken en met zijn ogen te draaien. Ik pakte hem op en besloot meteen naar de kliniek te gaan. Even later lag hij slap in mijn armen. Ik rende zo hard ik kon de heuvel op en zag gelukkig een man staan ter hoogte van de kliniek. Ik riep hem toe: roep de dokter en kom me helpen. Hij kwam me tegemoet en nam Jafeth over. Ik was inmiddels buiten adem en me rot geschrokken. In de kliniek kreeg hij meteen medicijnen, een injectie en werd bloed afgenomen. Hij had een stuip en ‘a lot of malaria’, heel veel parasieten in zijn bloed. Hij moest een infuus. Na 5 keer prikken was eindelijk een ader gevonden. Het arme kind. Ik was dolblij dat hij in goede handen was. Ik vroeg de dokter wat je moet doen in zo’n geval als er geen kliniek in de buurt is. Ze zei: stabiliseren, zorgen dat de luchtweg vrij blijft en zo snel mogelijk naar een dokter brengen. Het doet je weer beseffen dat, als dit diep in een village gebeurt, het helaas vaak niet goed afloopt. ’s Middags lagen Job, Thomas en Jafeth met z’n drieën aan het infuus op de ziekenkamer. Alle drie met malaria. Met de anderen viel het mee.

De behandeling hangt af van de hoeveelheid parasieten in het bloed. Bij weinig is pillen slikken voldoende, bij meer krijg je injecties en in het ergste geval een infuus.

Gelukkig gaat het inmiddels beter met ze.

Gister werd er hard gewerkt in het huisje naast me, het werd klaargemaakt voor mijn gasten. Inmiddels zijn ze er en op dit moment zitten we gezellig buiten na te genieten van een lekker bord patat.

Groeten van Cor en Anita, Janny en Renger en Ineke