Toen ik een paar maanden geleden met iemand praatte over mijn werk in Uganda zei zij: ‘Het is de slagroom op je carrieretaart’. En zo is het maar net! Ook deze keer heb ik weer genoten van deze slagroom:

- De kinderen en grote mensen op Noah’s Ark en met name op de school New Horizon.

- De contacten buiten de Ark: scholen waar ik al eerder was geweest, nieuwe scholen, opleidingen voor teachers, de universiteit, tutors.

- De samenwerking, de gesprekken en het plezier met Reny!

- De mensen die meeleefden en meedachten. Iedereen noemen gaat te ver, dus ik noem alleen de topper: Alice bedankt!

En toen was het dinsdag en alweer tijd om afscheid te nemen. Al is het leven in verschillende culturen me heel goed bevallen, afscheid nemen is niet leuk! Steevast wordt de vraag gesteld wanneer ik weer terug kom. Ik weet het niet. Veel mensen in Uganda hebben gezegd dat ze ervoor zullen bidden en iemand zei: ‘De vorige keren heb ik er ook voor gebeden en je bent teruggekomen, dus dat komt wel goed’. Mooi hè? Omdat de culturen zo verschillend zijn is het misschien wel makkelijker om me weer aan te passen. Je kunt het niet met elkaar vergelijken. We hebben het in Nederland druk met allerlei zaken waar de meeste Ugandezen niet eens over na denken. Iedereen kan hier naar school en de voorzieningen zijn op alle gebieden beter. In Uganda leven veel kinderen op straat, is een dagelijkse maaltijd niet altijd vanzelfsprekend, overlijden mensen aan ziektes die in Nederland te behandelen zijn, worden kinderen weggegooid. Dat zijn zaken die niet zomaar op te lossen zijn, het is een lange weg. Sommigen vinden dat hulp een druppel op een gloeiende plaat is, maar elke druppel is er 1 en elk mensenleven is belangrijk is Gods ogen en ik hoop ook in de onze. Wij kunnen ook van de mensen in Uganda leren: tevredenheid, blij zijn ondanks alles, dansen en zingen, je niet zo druk maken over vanalles en nog wat, vertrouwen op God. We kunnen leren van elkaar. Een gulden middenweg lijkt mij wel wat.

Ik ben dankbaar dat ik dit weer heb mogen mee maken, dat ik dit heb mogen doen.

Er is veel gebeurd op New Horizon, de kinderen spelen en hebben fun met Jolly Phonics. Boeken zijn gemaakt, plannen geschreven, contacten gelegd. Ik hoop en bid dat de weg die New Horizon en andere scholen zijn ingeslagen vervolgd wordt, dat er mogelijkheden gevonden en geboden worden om dit te kunnen doen.

Ik ben weer in Nederland met een schat aan ervaringen en contacten. Ik ben thuis in Nederland, maar heb me ook thuis gevoeld in Uganda.

De slagroom smaakt heerlijk. En ik bedank alle lezers van dit weblog dat ik ‘de cake’ met jullie mocht delen.

Groeten van Ineke