Maandag en dinsdag doen de kinderen van P7, de hoogste groep van de Primary school, examen. De leeftijd van de kinderen in de groep verschilt nogal. Sommige kinderen starten pas op oudere leeftijd op school en dan begin je gewoon bij het begin. Ruth is zelfs al 20 of misschien wel ouder. Ze heeft al eerder ergens een Primary school afgemaakt en is ook ooit begonnen op het voortgezet onderwijs. Op een gegeven moment was er echter geen geld meer om school te kunnen betalen. Zo is ze als jong meisje in Kampala terecht gekomen en heeft daar vanalles gedaan om wat geld te verdienen. Op een gegeven moment kwam ze bij een gezin in de buurt van Kampala terecht. Ze deed hier huishoudelijk werk, maar de vrouw begreep dat ze graag wilde leren en gaf haar die kans. Zo kwam ze bij New Horizon. Ze deed een test of ze in de eerste of de tweede klas van het voortgezet onderwijs zou kunnen beginnen. Beiden leek te hoog gegrepen en er werd besloten dat ze P7 nog een keer zou doen.

Een ander leerling is Agnes. Agnes is 14. Ik werkte een paar weken geleden met haar, omdat bij haar proefexamen bleek dat ze door, niet secuur te schrijven veel schijnbare fouten maakte. Ze vertelde mij haar levensverhaal. Haar vader overleed toen ze een jaar of 6 was. Haar moeder liet de kinderen in de steek. Agnes probeerde voor haar zusjes te zorgen. Mensen in het dorp zagen dat dat niet ging en de kinderen werden naar hun grootouders gebracht aan ‘witchcraft’ deden. Ze werden mishandeld. Als ze alleen maar ‘Jezus’ zei werd ze geslagen. Toch bleef ze bij haar geloof. Haar moeder kwam later wel weer in beeld, maar overleed ook. Uiteindelijk vonden haar andere grootouders de meisjes en konden ze bij hen wonen. Deze mensen zijn inmiddels oud en ziekelijk. Er is geen inkomen en de verantwoordelijkheid voor de familie ligt vooral bij Agnes. Er wonen in hetzelfde kleine huisje ook nog 3 kleine kinderen die ook familie zijn. Agnes vertelde dat ze kleren van anderen leent voor de dagen dat er geen schooluniform gedragen wordt. Op dinsdag en donderdag dragen de kinderen ‘sportswear’ omdat dan de uniformen gewassen kunnen worden. Toen ze me haar verhaal vertelde zei ze: ‘Soms kan er wel om huilen’. Ik moet al huilen als ik het verhaal hoor... Deze week ben ik met haar meegeweest naar huis. Toen ik aankwam lag oma op de grond te slapen. Ik had wat kleren voor meegenomen en het was ontroerend om te zien hoe blij Agnes er mee was. Toen ze realiseerde dat het de volgende dag donderdag was en ze dus iets van deze kleren aan kon was ze helemaal enthousiast. Zolang als ik hier ben kan haar en haar familie af en toe wat toe stoppen.

En zo zijn er nog zoveel verhalen...... Je kan niet iedereen helpen, maar Agnes is op mijn pad gekomen en zolang als ik hier ben kan ik haar af en toe wat toestoppen.

Vrijdagochtend is er altijd ‘assembly’. Alle kinderen komen bij elkaar en de kinderen zingen, worship en praise liederen, en er wordt een verhaal uit de Bijbel verteld en / of een Bijbels thema behandeld. Deze week verzorgden de kinderen van P7 het zingen. En dat was weer een feestje om het mee te mogen maken. En ook ontroerend. Agnes leidde de zang, vol overgave. Ze heeft veel steun aan geloof. Het houdt haar op de been. Ik had beloofd om het zingen op te nemen. ’s Middags om 4 uur bleven de kinderen van P7 nog een uurtje langer om toegesproken te worden. Onder het genot van fris en cake hebben we de opname bekeken. Na nog wat foto’s genomen te hebben tijd voor de kinderen om naar huis te gaan.

Ik hoop en bid dat deze kinderen hun examen goed zullen maken en zo weer een stapje verder zijn op de weg naar een betere toekomst.

Groeten van Ineke