Afgelopen woensdag was het een nationale feestdag: Independence Day. 51 jaar geleden werd Uganda onafhankelijk. Op Nationale feestdagen zijn de scholen dicht, maar de kinderen van het huis gaan meestal ’s morgens naar school en spelen daar tot de lunch. Reny en ik hadden besloten om thuis te werken en dit af te wisselen met het kijken naar een aflevering van Flikken Maastricht. Reny heeft alle afleveringen op DVD en ik ben, zeg maar, verslaafd: voor het naar bed gaan nog even een aflevering kijken. Toch leuk dat ik het in Nederland niet gevolgd heb.

Ik vond dat ik op Independence Day geen wekker hoefde te zetten. Dat bleek ook niet nodig te zijn, ik werd gewekt door de grasmaaier. Nou komt deze meestal in het weekend, maar kennelijk dacht hij: ach, vandaag zijn ze ook thuis, dus ik kan het ook nu wel doen.... Na een uurtje hard werken, onder het genot van een zak Nederlandse pepernoten, met op de achtergrond het lawaai van de grasmaaier, was het tijd voor Flikken. En jawel, precies op dat moment was de man met de grasmaaier, precies achter mijn huis. En om het nog leuker te maken begon iemand voor het huis met de ‘grasblazer’. Dus: de laptop op schoot om het toch nog te kunnen volgen. Helemaal in de ban van het recherche werk vond

rechercheur Reny voetafdrukken op mijn muur. Deze zaak was gauw opgelost. Als ik achter mijn laptop zit zet ik regelmatig mijn voeten tegen de muur.

Aan de wegkant in Kusato speelde zich ook een, helaas echt, recherche verhaal af. De man van de rolex tent was verdwenen. Hij begint ’s morgens heel vroeg met het bakken van chapati, maar op een morgen bleek hij verdwenen te zijn. Al eerder was zijn huis overhoop gehaald. Het was die dag het onderwerp van gesprek. Een paar dagen werd hij, zwaar toegetakeld, voorbij Kampala gevonden. Hoe de politie hier, een zaak als deze aanpakt, weet ik niet.

Waar ik me altijd over verwonder is dat de verkeerspolitie hier gekleed gaat in een wit pak. Daarmee staan ze de hele dag tussen het verkeer. Hoe ze dat wit houden, in een niet echt schone en frisse omgeving is mij een raadsel. Ik vraag me trouwens helemaal af hoe ze hier wit wit houden. Ik heb daar eens een onderzoekje naar gedaan en volgens zeggen moet je gewoon goed boenen! Ik hou het maar bij minder besmettelijke kleren.

In de containers wordt regelmatig gespeurd naar de juiste kleren voor de juiste personen. En kennelijk waren er onderbroeken gevonden. De kinderen kwamen enthousiast op school: ‘aunti, aunti, I have a new panty!’ Ze lieten hem graag even zien.

Deze week ga ik op pad met Rebecca van de school in Ggaba. Ze heeft een weekvullend programma opgesteld. Weg gaan naar colleges voor Nursery en Primary school en scholen in verschillende districten om en nabij Soroti. Gelukkig weet zij de weg, want daar ben ik niet zo’n ster in. En anders is er vast wel een ‘flik’ die ons de weg kan wijzen.

Omdat we veel boeken en materiaal meenemen heb ik een auto gehuurd. Rebecca gaat bij familie slapen en ik in een gasthuis. Volgende week zal ik hier verslag over doen.

Groeten van Ineke