Veel Ugandezen zeggen regelmatig ‘well done’. Als je iets goed hebt gedaan is een complimentje krijgen natuurlijk altijd leuk. Maar hier zeggen mensen het ook als ze helemaal niet weten wat je doet of gedaan hebt. Iemand kan op school binnenlopen en zeggen: well done, aunti! Well done? Wat? Vorige week moest ik 160 kopietjes maken. Toen het klaar was, kwam ik er achter dat ik het blaadje verkeerd om had gelegd en 160 witte blaadjes had gekopieeerd. Op dat moment komt er een teacher binnen en zegt: ‘Well done, aunti Ineke’. Ik zei: ‘Helemaal niet well done, ik ben ontzettend stom bezig!’ Hij kon er wel om lachen. Nou ging dat kopieeren zo wie zo niet zo makkelijk. Ik wilde 2 maal 160 dubbelzijdige kopietjes maken. De blaadjes omkeren is handwerk. Op een gegeven ogenblik liep na gemiddeld 2 kopietjes de boel vast. Dus klep open, blaadje verwijderen, klep dicht, blaadje weer invoeren, even wachten, .... ‘Tja’, zegt Deborah van de administratie, ‘komt van het weer, het regent’. ‘Tja’, denk ik dan, ‘ik heb haast, het moet vandaag af, want ik heb het morgen nodig voor de workshop’. (die achteraf niet doorging). Tja, soms kun je veel leren van een Ugandees. Als het vandaag niet komt, komt het morgen of later misschien wel. Maar daarom kopieeren we ons materiaal niet op school, maar besteden we dat uit aan een kopieshop. Dat is best wel weer een wijs besluit: well done!

Donderdag ben ik weer terug verhuisd naar mijn luxe huisje. Lekker licht en een stuk droger. Het is regentijd en het andere huisje is dan behoorlijk vochtig. Ik ben ‘verhuisd’ met de hulp van een top class groep. Ik vertelde ze dat ik sterke kinderen zocht en na het showen van de spierballen besloten we, uiteraard, dat iedereen mee macht. In een een mum van tijd was alles over. Zo snel ben ik nog nooit verhuisd! Nou heb ik hier ook wat minder spullen dan in Nederland, maar: well done kleuters!!

Gister ging ik met teacher Rebecca en Ruth naar Kawempi en Ggaba (bij Kampala) om een workshop te geven. In Ggaba was ik al eerder geweest en de teacher, ook een Rebecca, daar en de principal Merab (degene die de school is gestart) hebben behoorlijk aan de weg getimmerd en ook anderen enthousiast gemaakt. Well done!!. Zij hadden een auto en in Kampala pikten zij ons op. We gingen eerst naar Kawempi. Om ongeveer twaalf uur vertrokken we naar Ggaba, waar we om half twee verwacht werden. Tijd genoeg, zelfs toen er een band verwisseld moest worden. Maar ja, toen we weer een stukje gereden hadden, hoorden we een knal en jawel, weer een lekke band. Er kwamen meteen een paar mannen helpen, maar er was geen reserveband meer. Om een lang verhaal kort te maken: de auto kon achter een hek geparkeerd worden. Mareb vertelde dat ze terug zou komen met banden die ze nog wel thuis had. Ik stelde voor om maar een taxi te bellen, want met de taxibusjes zou het nog een lange rit worden. Een van de mannen die geholpen had wilde ons wel, tegen vergoeding, brengen. Well done!! We begonnen een half uur te laat, maar wat is nou een half uur in Uganda?

De teachers van New Horizon hebben weer een deel van de workshop verzorgd. Well done!!

Na afloop van de workshop kregen we een heerlijke maaltijd. Well done!!

De terugweg verliep ook niet helemaal vlekkeloos want er was een vrachtauto van de weg geraakt en we stonden in de file. Tegen achten waren we in Mukono. Toen nog een boda voor het laatste stukje. Ik doe dat liever niet in het donker, maar ja, soms heb je geen keus. De boda man bracht me veilig thuis. Well done!!

En toen ik thuis kwam had Reny mijn was gedaan. Well done!!

En jullie hebben mijn verhaal weer gelezen! Well done!!