Een voordeel van het transport hier is dat je nooit lang hoeft te wachten op een taxibusje. In Mukono staan altijd wel een of meer busjes klaar om je naar Kampala te brengen. Ze wachten tot het busje vol is. Als je geluk hebt gaat iedereen naar Kampala en rijdt het busje door. Als je pech hebt stappen veel mensen onderweg uit en proberen ze het busje weer vol te krijgen. Op elk busje rijdt een conducteur mee. Op zoekt naar klanten hangt hij uit het raam en roept naar de mensen langs de weg waar hij heen gaat. Bij elke (mogelijke) nieuwe klant stopt hij. In het busje kunnen 14 passagiers: 2 voorin naast de chauffeur en 4 rijen van 3 stoelen. De derde stoel is een klapstoeltje in het gangpad. Als degene die achterin zit uit wil stappen betekent dat dat de mensen die op een klapstoeltje zitten op moeten staan, hun stoeltje op moeten klappen en er even uit moeten. Als degenen die er uit wil uitgestapt is kan iedereen weer terug neer zijn plek. Je kan niet rechtop staan in het busje dus een beetje soepelheid is wel nodig. Als het busje vol is heeft de conducteur geen eigen zitplaats, maar schuift aan. Tussen Mukono en Kampala houden ze zich aan de 14 passagiers omdat daar regelmatig gecontroleerd wordt. Op andere trajecten worden er zoveel mogelijk mensen ingepropt. Laatst was een busje zo vol dat de conducteur naast een stoeltje stond, voorover gebogen stond over de passagiers. Er is ooit geprobeerd om grote bussen in te zetten om files te voorkomen. Dit is echter mislukt en de bussen staan doelloos bij het stadion.

Op trajecten waar het minder druk is, moet je soms langer wachten op een busje en dan kan het handiger zijn om een boda boda (brommer taxi) te nemen. Deze kunnen ook makkelijker tussen het verkeer door. Ze zijn wel duurder dan een busje. Van Mukono naar Noah’s Ark is een boda boda makkelijker, want die zet je af bij de poort en een busje stopt aan de verharde weg.

De prijs van een taxibusje is vast. Met de boda boda chauffeurs is het goed om eerst de prijs vast te stellen. Ze proberen van blanken meestal meer te krijgen, al zijn er in Mukono veel chauffeurs die weten dat de blanken die bij Noah’s Ark werken, de prijzen vaak wel kennen. Sommigen hoef je niet eens meer te vertellen waar je heen wilt. Deze week was ik bij de school Yes and Amen geweest en zocht ik een boda boda die me naar Mukono wilde brengen. Er stopte iemand met een boda boda die dat wel wilde, als ik het niet erg vond dat hij onderweg even naar zijn huis ging om zijn slippers voor schoenen te verwisselen. Zo kom je nog eens ergens!

Een andere keer stopte de boda boda er onderweg mee. De benzine was het probleem. Maar geen nood, de boda boda werd even op zijn kant gelegd, zodat ook het laatste restje benzine gebruikt kon worden, en we konden weer verder.

En waar vind je een ‘tankstation’ waar de benzine vanuit een plastic fles wordt geschonken? Het is hier allemaal mogelijk.

Donderdag namen Reny en ik een busje naar Kampala om de eerste kopieen van de verzameling van ons werk te laten maken. Rebecca, die ik in Ggaba heb ontmoet, wist wel een adres. Via een steeg, in de straat waar alle kopieer winkels zitten kwamen in een kamertje. De man vertrok met ons werk, naar ????, om eerst 1 kopie te maken. Na ongeveer drie kwartier kwam hij terug. Nadat we aantal bladzijden die verkeerd om zaten goed hadden gelegd, besloten we om er eerst maar eens 8 te laten kopieren. Hij zou ze ook binden. In ieder geval genoeg voor de 5 scholen die dit jaar met Jolly Phonics zijn begonnen. Zij kwamen zaterdag voor een workshop. Dat betekende wel dat ze vrijdag opgehaald moesten worden, dus weer met een boda en bussie naar Kampala. Rebecca bood aan om ze te komen brengen. Dat was wel erg prettig, want ik had vrijdag ook andere afspraken staan. Vrijdag, half 6, belde ze. Het was nog niet klaar, maar ze kon het zaterdagochtend wel brengen. Hoe laat? 7 uur! Nou verwacht je dat dat hier dan wel een uur of 8, 9 zal worden. Maar, nee hoor: om 7 uur ging mijn telefoon. Ze was er bijna! Dus ik snel mijn bed uit en zo zat ik op zaterdagmorgen om ruim 7 op school met de eerste boeken. Super! Er zitten nog steeds een paar bladzijden verkeerd om en sommige pagina’s zitten erg op het randje, maar allemaal dingen die gemakkelijk te veranderen zijn. Tijdens de workshop hadden een goed gesprek met de teachers. Ze vertelden hoe het met het lezen gaat, waar ze tegenaan lopen en hoe ze dit, waar mogelijk, opgelost hebben. Iedereen is het er over eens dat het verschil groot is met voorheen, dat kinderen veel beter leren lezen en dat ze er plezier in hebben! Alle scholen kochten onze boeken. Ze betalen de kosten van het kopieren en het binden.

Nu wordt het puzzelen waar en wanneer ik heen ga, welke busjes ik allemaal moet nemen om de plaatsen te bereiken waar men om een workshop gevraagd hebben.

Wordt vervolgd!

Groeten van Ineke