Feestje

De meeste mensen in Uganda vieren hun verjaardag niet. Veel mensen weten niet eens precies wanneer ze geboren zijn. Op school wordt ook niet veel rekening met de leeftijd van de kinderen gehouden. Ze komen als ze ongeveer drie zijn, maar begin je later dan start je doorgaans evengoed gewoon in de jongste groep. Veel kinderen zijn dan ook ouder dan 13 als ze de school verlaten.

In het kinderhuis worden verjaardagen wel gevierd. 's Morgens bij het ontbijt wordt er al voor de jarige gezongen en 's avonds bij de maaltijd wordt het verder gevierd. Er wordt een tafel neergezet met een grote cake. De jarige neemt, in nieuwe kleren, plaats achter de tafel en dan wordt er voor hem of haar gezongen. Dan is het tijd voor ‘cutting the cake', de cake aansnijden. Een aunti snijdt hem verder in kleine stukjes en alle kinderen krijgen een stukje. Daarna mag de jarige cadeautjes uitpakken. Voor de kinderen is hun verjaardag een hoogtepunt. Regelmatig wordt er vertellen ze wanneer ze jarig zijn en vragen ze of ik er dan nog ben.

Gisteren waren Jedidja en ik jarig. Voor het eten vroeg Jefta of ik echt wel jarig was. Toen ik dat bevestigde zei hij: ‘Maar je hebt geen nieuwe kleren aan'. Ik vertelde dat ik geen nieuwe kleren had en daarop antwoorde hij dat ik die dan maar op de markt moest gaan kopen. Maar ja, daar was het te laat voor.

Ik heb al heel wat kinderen achter de verjaardagstafel zien zitten en nu kan ik er over meepraten. Ik kreeg het Noah's Ark t-shirt, een kettinkje en een badset. De kinderen waren wel erg benieuwd wat dat was. Ze hadden nog nooit een badborstel gezien en dachten dat ik er mijn haar mee kon kammen.

Van Reny kreeg ik een echte zelfgebakken appeltaart. 's Middags heb ik daar met de andere muzungu's en Hilda van zitten smullen. Het smaakt hier nog lekkerder dan in Nederland! Kortom ik heb een leuke, gezellige verjaardag gehad. Ook heb ik heel veel mailtjes gehad en berichtjes op facebook. Allemaal bedankt!

Het lezen in P1 en P2 en het enthousiasme van de teachers is ook nog steeds een feestje. Ze vroegen of we de leerkrachten van P3 ook niet moesten uitnodigen voor de wekelijkse meeting, want die moeten toch weten hoe ze verder moeten gaan! Geweldig dat ze dat inzien en meedenken.

De eerste week met de leesgroep van kinderen van P3 - P6 zit er op. De meesten, vooral de groten, willen echt en doen hun best. We waren bang dat ze het werkboekje een beetje kinderachtig zouden vinden, maar ze vinden het leuk. En Reny en ik vinden het erg leuk om te doen. Eigenlijk is het natuurlijk triest dat kinderen van 12 jaar nog steeds niet kunnen lezen en dat daar nooit iets aan gedaan is. Maar dat is nou eenmaal zo, dat kun je niet terugdraaien. We zijn wel erg benieuwd hoeveel kinderen van de groep het uiteindelijk gaan oppakken. Het is tenslotte een soort sneltrein cursus en er zullen kinderen zijn die het nu (nog) net oppakken. Maar we hopen in ieder geval die kinderen te bereiken die niet kunnen lezen omdat ze de letterklanken niet kennen en niet kunnen blenden aan elkaar plakken van letters tot een woord). Kinderen die niet begrijpen wat ze nou eigenlijk aan het doen zijn.

In de teamvergadering van de Primary hebben we de teachers verteld waar we mee bezig zijn en gevraagd of ze in de klas ook aandacht willen besteden aan de letterklanken en het blenden. En als je er een spel van maakt is het ook voor de kinderen die wel al lezen leuk. Als voorbeeld hebben we met een letterbal gespeeld: een bal met letters overgooien en als je hem vangt maak je met de letter onder je rechterduim een woord.

Het boek ‘fun met letters' (verzameling met spelactiviteiten voor het leren lezen) is bijna af en kan deze week aangeboden worden. En dan maar hopen dat het leren lezen in alle groepen een feestje wordt.

Maar HET feestje was toch wel dat Nathan, van bijna 1 jaar oud, weer uit het ziekenhuis thuis kwam. Hij was gestikt in zijn eten, maar gelukkig is het door het doortastende opreden van Renske goed afgelopen!

Groeten van Ineke