P1

Vorige week maandagochtend kwam de headmaster naar me toe. Er was een probleem. Er waren 3 leerkrachten afwezig op de primary. Kon ik misschien invallen in P1, premary 1? Dat heb ik, de hele week, gedaan. Het is een pittige groep, met een aantal moeilijke kinderen. Doe daarbij een leeromgeving die niet uitdagend is een ‘onbegrijpelijk' curriculum en je begrijpt dat het wel even zweten is. Wat ook de rust in de klas niet ten goede komt is het feit dat de lokalen erg gehorig zijn, er regelmatig kinderen voorbij lopen die even voor het raam blijven staan en het meubilair erg veel herrie op de betonnen vloer maakt. Ook werkt het niet echt lekker als je op een hele lage, onstabiele, kruk bij een hoge tafel zit, zodat je net met je hoofd boven tafel uitkomt.

Over het curriculum, het leerplan: Volgens de leerkrachten doen ze bepaalde dingen omdat die hun leerplan staan. Reny en ik hebben allebei het plan doorgelezen en lezen toch echt wel wat anders. Waar ‘naming' (benoemen) staat denken de leerkrachten dat ze het moeten schrijven. Vandaar dat ze missende letters moeten invullen in woorden van 8 letters, terwijl de meesten nog geen 3 letterwoorden kunnen spellen. Bovendien kwamen we tot nog een ‘schokkende' ontdekking. Het hele plan is geschreven voor een school zonder Nursery school. Ze beschrijven van dag tot dag wat er gedaan moet worden en dat volgen de leerkrachten braaf. Ze beginnen gewoon weer vrolijk met tellen van 1 tot 10, het aanleren van de cijfers, enz. ook al weten en kennen de kinderen dat al!

Bij de Engelse les wordt er vanuit gegaan dat de kinderen nog geen Engels spreken, terwijl de kinderen hier al 3 jaar Nursery school in het Engels achter de rug hebben. Ze leren weer vrolijk woorden als window, door en table aan. En dat het liefst met eindeloos herhalen. Geen wonder dat kinderen zitten te draaien, uit het raam te staren of lekker vervelend gaan doen.

Voorafgaand aan het dagprogramma wordt er in het curriculum wel aangegeven dat je met al deze dingen rekening moet houden en ook wordt er geschreven over klassenmanagement, maar het lijkt erop dat de leerkrachten dit stuk overslaan.

Toch was het leuk om een week in deze groep te werken. Ik heb veel gezien, gehoord en geleerd. Ik heb het wel anders gedaan. En anders is leuk. De kinderen vonden de (taal)spelletjes die ik deed erg leuk, de verhalen die ik vertelde prachtig en de sticker aan het eind van de dag super.

Woensdag zijn we naar de boerderij geweest. Jan, de boer uit Drenthe, was er ook en hij heeft het helemaal gemaakt toen hij de loslopende koeien weer terug jaagde naar de boerderij. Veel kinderen tekenden ‘Uncle Jan is chaising the cow'. Eén kind tekende en schreef: ‘Uncle Jan is sitting on the cow en aunti Ineke is chaising the cow'. Want jawel, ik heb één van de koeien het laatste stukje de goede kant op gestuurd. Jammer dat bijna niemand het zag...

Deze week heb ik met de hoofdmeester gepraat over P1 en wat er anders zou kunnen. Het lezen, schrijven en spellen kan vervangen worden door de nieuwe methode. Wel zullen de teachers ideeën en een duidelijk plan nodig hebben. Verder moeten de teachers beseffen dat het niet zinvol is om de dingen die de kinderen al weten weer opnieuw aan te leren. Tenslotte zal ik proberen te realiseren dat er meer materiaal voor de kinderen komt. Ze waren dolblij met de lego, constructiemateriaal, en spelletjes die ik mee had genomen uit de Nursery!

's Middags is er echt wel tijd om te spelen, want de dagen zijn lang: van 8.00 uur tot 16.00 uur. Nou schijnen de Ugandezen over het algemeen te denken dat veel onderwijsuren veel opleverd, ook al zijn de kinderen te moe om nog iets op te nemen. Ik heb ooit geleerd: niet het vele is goed, maar het goede is veel. Ik zoek nog naar een passende, pakkende vertaling van deze wijsheid!

We hadden deze week een vergadering gepland met de leerkrachten van P1 en 2, maar die is niet doorgegaan, omdat de leerkracht die het meest in de groep is nog steeds ziek is. Wel hebben Reny en ik de kinderen van P1 getest op o.a, letterkennis, het kunnen hakken en plakken (waarvan ik eindelijk weet dat dat in het Engels blending wordt genoemd) en het lezen van eenvoudige woorden. Sommigen doen het best goed, maar anderen vinden het nog erg moeilijk. Van sommige kinderen vragen we ons af of ze echt wel 6 zijn, maar daar kom je waarschijnlijk nooit achter omdat ze het zelf ook niet weten. Bovendien is de leeftijd van de kinderen in het huis vaak geschat.

Dinsdag ben ik met Harriet en Hildah op bezoek geweest bij Winifred. Ze was niet op school omdat haar kindje, nog geen jaar, erg ziek was. Ze had malaria. Na een dag ziekenhuis leek het de goede kant op te gaan. De volgende nacht echter zwol het kind op, had het erg benauwd, kortom het ging niet goed. Ze hebben het kind 's nacht om 2 uur opgepakt en zijn naar Mukono gelopen (een paar kilometer) om hulp in het ziekenhuis te zoeken. Het bleek dat het kindje een dosis medicijnen had gekregen voor een volwassene. Gelukkig waren ze er op tijd bij en gaat het nu de goede kant op.

Het is hier de gewoonte, een goede gewoonte, om langs te gaan bij een leerkracht als die ziek is of door een andere reden afwezig.

Toen we weer weg gingen liep ze een eindje met ons mee. Ze vertelden me dat dat een Ugandees gebruik is. Je neemt geen afscheid bij de deur. En ook niet op een splitsing van wegen, dat brengt ongeluk.

Na schooltijd geef ik regelmatig computerles aan de teachers van de Nursery school. Eén van hen heeft al eerder computerles gehad en zij wilde graag het internet op. Nou is dat er eigenlijk niet, maar ik heb een dongel, dus zij ging op You tube paasliedjes zoeken. Toen het lukte zat ze daar ernorm van te genieten.

Ik hoop dat jullie weer genoten hebben van mijn verhaal. Ik geniet in ieder geval van de reacties.

Groeten van Ineke