Op weg naar het leren lezen. Deze week heb ik de spelletjes afgemaakt voor de eerste lettergroep. Vanaf dinsdag ging elke dag met 2 letters op weg naar P1. Een verhaaltje en een plaatje erbij en de belofte dat ik vrijdagmiddag met Reny zou komen en letterspelletjes om te spelen. De kinderen waren enthousiast en vrijdagmorgen kwamen de kinderen van P1 me al tegemoet met de vraag of ze die middag spelletjes gingen doen.Reny en Hildah gingen ook mee en er konden 2 leerkrachten van de primary bij zijn. 5 mensen voor 6 groepjes en dat was ook echt wel nodig. De kinderen zijn duidelijk niet gewend om dit soort activiteiten te doen en vragen veel hulp en aandacht. Leren lezen is hier meestal het opdreunen van letters. In hun schrift stond een oefening waarbij ze een missende letter moesten invullen in woorden als father of mother. Maar woorden van drie letters kunnen ze nog niet lezen of spellen. Wat de eerste of laatste letter van een woord is weten ze niet. Bovendien is er weinig sprake van orde in de groep. Kinderen klimmen in de ramen of gaan van hun plek zonder dat er iets van gezegd wordt. Tijdens een les kijken veel kinderen om zich heen. Ze roepen het woord, letter of cijfer dat de leerkracht wil horen vaak zonder dat ze weten waarom. En dan heel vaak herhalen. Leerkrachten lopen rustig even de klas uit als het een ‘puinhoop' is. Kortom best nog een lange weg voordat de kinderen een goede ‘leesweg' kunnen gaan. Frustrerend? Ach,de frustratie is niet zo frustrerend dat het frustreert! Er zijn genoeg mooie dingen, blije kinderen en met een beetje humor kom je een eind.

De komende tijd ga ik ook voor de andere lettergroepen materiaal maken. Elke groep krijgt een andere kleur, zodat het overzichtelijk wordt. Het is de bedoeling dat we in de toekomst al in topclass beginnen met dit materiaal, zodat de kinderen er in P1 al aangewend zijn. En natuurlijk moeten ook de leerkrachten er in meegenomen worden.

Wie ook weer op weg waren deze week waren de safarimieren. Woensdag op donderdagnacht werd ik wakker omdat ik gebeten werd. Slaapdronken sloeg ik iets dood, maar werd weer gebeten... Toch maar even de zaklamp aan. Toen had ik gauw door wat er aan de hand was: overal mieren. Op de muur, de vloer, in de klamboe, in mijn bed. Nou, dan ben je gauw je bed uit. Eerst maar naar het toilet, daar was het nog veilig. In de kamer wil je op zo'n moment echt niet wezen. Het was 3 uur, waar kon ik naar toe? De bank in het kinderhuis trok me niet echt aan. Reny had vorig jaar eens gezegd dat ik altijd bij haar mocht komen logeren als dat nodig was, maar het was wel midden in de nacht. Eerst maar proberen wat kleren te bemachtigen. Zodra ik de kamer in stapte zaten ze op mijn benen. Gauw een shirt aan en een broek mee naar buiten. In het shirt zaten ook inmiddels mieren. Met een beetje fantasie kun je je misschien voorstellen hoe ik daar stond: de mieren van me af en uit mijn shirt te slaan met een broek in mijn hand. Wat dat betreft toch wel prettig dat het donker was. Nog 1 keer snel naar binnen voor een zaklamp en mijn mobiel en wegwezen. Het matras bij Reny trok me toch wel erg aan, dus dat toch maar proberen. En zo stond ik even later met een zaklamp bij Reny onder haar slaapkamerraam: 'Reny, mag ik bij je slapen'. Gelukkig hoorde ze me meteen en zo lag ik even later weer lekker op een matras onder een deken. De volgende morgen was mijn huisje weer veilig, geen mier meer te zien. Alleen een paar lijken in mijn bed, die had ik waarschijnlijk zelf vermoord, voordat ik er erg in had wat er aan de hand was. Eigenlijk best fascinerend: een enorm mierenleger dat door je huis trekt en waar je een paar uur later niets van van terug ziet. Ze ruimen zelfs op, zoals dode insecten. Toch zie ik ze liever niet en als het dan toch moet dan graag op een ander tijdstip.

Ook het huisje links van mij had op de route van de mieren gelegen. De anderen hadden geen bezoek gehad, maar wel het één en ander gehoord en vroegen zich de volgende ochtend af wat er toch allemaal aan de hand was.

Ook zaterdag ging ik op weg naar school. Van 11.00 tot 13.00 zou ik de teachers van de Nursery computerles geven. Dit werd echter een les van een uurtje, want er was geen stroom en toen de batterij van mijn laptop leeg was, was ook de les voorbij. Volgende week maar weer proberen.

En volgende week hoop ik weer een nieuw verhaal te schrijven.

Groeten van Ineke