Zaterdag was ik van plan een nieuw verhaal te schrijven. Maar er was geen stroom en dan moet je je plannen dus aanpassen. Meer dan vorig jaar is het elke dag een verrassing of er stroom en/of water is. En ach, met een zaklamp en een paar flessen kom je een heel end. Al mis ik mijn kopje koffie wel eens alhoewel cola een redelijke vervanger is.

Soms kun je ook teveel aanpassen. Als er geen water is laten veel Ugandezen de kraan gewoon open staan. Met als gevolg dat er veel water ongebruikt wegloopt als er weer water is. Ook op de school gebeurd dat. Natuurlijk niet zo handig, want het het gevolg kan zijn dat de kraan, als er weer water is, de hele nacht voor niets loopt. Wij, als mzungu's, vinden dat echt niet slim en begrijpen het eigenlijk niet zo goed.

Maandag was er weer geen water en toen ik dinsdag naar school ging nog steeds niet. Even later ging mijn telefoon. Buurman Arnout: ‘zo te horen loopt er een kraan in je huis..'. Ik weer naar huis, en jawel hoor, ik had de kraan open laten staan......

Gister was er een aangepast programma voor de kinderen. Piet en Pita waren 35 jaar getrouwd en hebben hun trouwbelofte hernieuwd. Vooral na de gebeurtenissen van afgelopen november (Piet en Pita werden in Zuid-Afrika beroofd en beschoten waarbij Pita in haar hoofd geraakt werd) wilden ze elkaar opnieuw trouw beloven en blijk geven aan het feit dat ze erg dankbaar zijn dat het zo afgelopen is. Pita droeg de trouwjurk die ze 35 jaar geleden ook droeg!

De kinderen van het kinderhuis gingen na de lunch naar huis. Ze waren de hele dag al op jacht van de party. Toen we naar boven liepen zwaaiden ze de kinderen uit de dorpen gedag onder het zingen van ‘goodbye children'. Leedvermaak?

Tijdens de dienst hebben ze geslapen en daarna mochten ze bij het feest zijn in hun mooiste kleren.

Het feest werd buiten gehouden, maar na de dienst moest het programma aangepast worden aan het weer. Het ging namelijk regenen! Op zich erg lekker en verfrissend! Er werd gedanst door verschillenden groepen kinderen. Je blijft je verwonderen over de manier van dansen, vooral de souplesse in de heupen! Na een lekkere maaltijd was er een foto presentatie van het leven van Piet en Pita. Er waren onder andere foto's van het huis waar ze begonnen zijn. De grotere kinderen vonden het prachtig om de foto's te zien waar zij nog baby waren. Tenslotte was er een ijsje en was het feest afgelopen. Ook de stroom viel uit, tijd om naar huis te gaan.

Vandaag ben ik met Jan de heuvel bij Mukono opgelopen. Vandaar heb je een mooi uitzicht over Mukono en de omgeving. Ook kwamen we langs een ‘prayer mountain'. Hier staat een groot kruis op een heuvel, een gebouw en verschillende tentjes. Kennelijk een ontmoetingsplek. We dachten dat we wel wisten hoe we weer terug moesten lopen naar Mukono, maar toen we toch maar even vroegen of we de goede kant op gingen, bleek dat dat niet het geval was. In Mukono hebben we een boda terug genomen en we waren net voor de bui en voor de kerkdienst weer thuis.

Na de dienst gezellig geskyped met de familie. Er is stroom, water en internet. Wat een luxe. Nu maar hopen dat het blijft werken zodat ik dit verhaal kan plaatsen. Mocht je je afvragen waarom de foto's soms een dag of meer later komen... dat is er gewoon even geen stroom of internet. Daar moet je je gewoon aan aanpassen in Uganda!

Groeten van Ineke