Family matters

Huisbezoek

Vorige week ben ik met een teacher van de primary school op huisbezoek geweest bij 4 kinderen. Met elk groepje gingen 1 of meer teachers mee. Bij elk kind thuis werd een praatje gemaakt met de moeder of de verzorgster. Het gesprek werd gevoerd in het Luganda, maar de teacher vertelde mij waar ze over spraken. Hij vroeg de mensen tegen welke problemen ze aanlopen. Een veel voorkomend probleem is het licht. Meestal is er geen geld voor parafine voor licht, zodat de kinderen 's avonds niet kunnen leren en/of lezen. Bij het eerste meisje was de moeder niet thuis. Ze vertelde dat haar moeder de tweede man heeft. Bij de eerste man had ze 2 kinderen, het meisje en een broer van 17. Hij was al uit huis, getrouwd en woonde ergens anders. Bij de tweede man heeft ze 4 kinderen en die wonen nog thuis. De vader probeert ergens anders geld te verdienen en komt af en toe thuis. Ze liet het huis zien en vertelde wat er in de tuin groeide. Het huisje is klein, donker en rommelig. Op de vraag tegen welke problemen ze aanloopt geeft ze aan dat het ‘enige' probleem ervaart als moeder ziek is en niets kan verdienen. Zelf wil ze graag doorleren en het liefst voor dokter.

Het tweede meisje heeft geen moeder meer en woont bij haar oma. Er wonen nog meer vrouwen en kinderen. Of dat allemaal familie is, is niet helemaal duidelijk. Bij het derde gezin spreken we de moeder. Even verderop zit een oudere man, opa?, die ook wel op de foto wil. Zo te merken heeft hij teveel gedronken. Een veel voorkomend probleem.

Het laatste kind woont bij iemand die voor 7 wezen zorgt. Ze geeft aan dat het lastig is om voor de kinderen voor slaapplaatsen en beddengoed te zorgen. Het meisje laat een bed zien waar ze zou slapen, maar waarschijnlijk is dat het bed van een ander en heeft ze geen eigen bed.

Onvoorstelbaar hoe deze mensen leven!

De huisbezoeken worden afgelegd om een beeld te krijgen van de thuissituatie van de kinderen in de dorpen.

Bruiloft

Een hele andere belevenis. Afgelopen zondag trouwden Biira en Latitia op het terrein van Noah's Ark. Beiden werken hier. Een paar weken geleden was de introductie in het dorp waar Latitia vandaan komt. Biira heeft geen ouders meer. Bij de introductie vraagt de bruidegom de vader van de bruid toestemming gevraagd om met de bruid te trouwen. Er moet dan wel een bruidschat overhandigd worden. Omdat het voor Biira's familie niet mogelijk is om hier voor te zorgen hebben de mensen die bij Noah's Ark werken hier voor gezorgd. Er wordt een heel ‘toneelspel' opgevoerd, waarbij de bruid en bruidegom tussen de mensen worden ‘gezocht' en waar onderhandeld wordt over de bruidschat. Van dit feest heb ik alleen foto's en videobeelden gezien, maar bij dit feest, het Christelijke huwelijk, was iedereeen van Noah's Ark welkom. 's Morgens hebben we de ruimte versiert. Deze ruimte is een groot stenen gebouw tussen 2 containers. Het is de bedoeling dat dit ooit als kerk gebruikt gaat worden, maar nu wordt het gebruikt voor de zondagschool en vakantieactiviteiten. Niet echt een makkelijke ruimte om te versieren, maar met veel hartjes, ballonnen en oude muskietennetten zag het er best leuk uit.

Een mooie gelegenheid voor Reny, Claudia en mij om ons Afrikaanse pakje aan te trekken, gemaakt door de tante van teacher Winnie. Volgens zeggen zagen we er ‘smart' uit.

De dienst zou om 2 uur beginnen. Afrikaanse tijd.... dus wij kwamen een half uurtje te laat. Tenminste dat zouden wij te laat vinden, maar de Ugandezen kwamen minstens een uur te laat. De pastor was er wel op tijd, maar toen hij door had dat er echt niet om 2 uur begonnen zou worden ging hij eerst nog maar even naar een andere afspraak. Uiteindelijk begon de dienst tegen half 4! De vader van de bruid was nog wat later, namelijk om half 6! Zijn dochter was toen inmiddels al getrouwd. Iemand bedankte hem dat hij had geprobeerd om op tijd te komen. Het valt waarschijnlijk ook niet mee als je meer dan 20 kinderen bij verschillenden vrouwen hebt.

Na de dienst en nog een keer een tijd wachten volgden voorstellingen van kinderen en toespraken. De bruid en bruidegom werden elke keer als ze weer opkwamen vergezeld door bruidsmeisjes en bruidsjonkers. En gillende vrouwen! Aan het eind van het feest, om ongeveer 19.00 uur, kon iedereen het bruidspaar feliciteren en cadeautjes geven. Je loopt niet zomaar naar ze toe maar doet al swingend, langs wederom ‘gillende' vrouwen!

Noah's Ark family

Dat is een grote familie! Als er een nieuwe bezoeker of vaste bewoner komt wordt die tijdens de kerkdienst toegezongen: We welkom you in Noah's Ark family.

Veel vrijwilligers komen voor drie maanden en deze week vertrekken er aantal die gelijk met mij gekomen zijn. Ik mag nog een maand blijven en dat doe ik graag. Mijn visum is echter maar voor drie maanden geldig en ik zou eigenlijk dit weekend naar Kenia moeten om daarna Uganda weer in te gaan met een nieuw visum. Er wordt echter geprobeerd of het op een andere manier te regelen is, dus ik wacht het nog even af.

Zo gaandeweg leer ik de mensen binnen deze grote familie beter kennen, al ken nog niet alle namen van de baby's, omdat ik hier minder mee te maken heb. Het is erg leuk om af en toe te helpen bij de baby's, maar na een dag op school en het eten met de kinderen heb ik meestal wel genoeg familieleden gezien en gesproken.

Als ik langs het kinderhuis naar school loop wordt ik meestal wel gespot door een of meer kinderen en hoor ik al gauw: aunti Ineke, aunti Ineke!

Als je maar even het terrein af bent geweest (of soms alleen maar naar school) begroeten mensen je met ‘welkom back'.

Met Reny, vaste medewerker voor de special need kids, en Claudia, de RTer voor 7 maanden, heb ik veel en leuk contact. Over het onderwijs, maar het is ook heel gezellig om met ze op stap te gaan.

Tot slot familie, vrienden, kennissen, enz. in Nederland:

De groeten van Ineke

PS. Gisteravond werkte internet niet en lukte het niet om dit verhaal op mijn weblog te zetten. Ik schreef over mijn visum... Vanmorgen kwam Piet langs om te vertellen dat er gebeld was en dat ik binnen 24 uur het land moet verlaten. Ik schrok me rot, maar......... het is vandaag 1 april! Gelukkig .... ik mag blijven!