Special kids

Deze keer wil ik iets vertellen over een aantal van al die special kids hier in Noah's Ark. Stuk voor stuk kinderen met een bijzonder levensverhaal, waarvan sommige wel heel speciaal. Om te beginnen Jehtro. Hij kwam hier in februari. Een bizar verhaal. Er kwam een telefoontje binnen van het politiebureau dat er een pasgeboren baby was gevonden in een pitlatrine (open afvoer toilet). Met gevaar voor eigen leven waren twee jonge mannen een stukje de pit ingegaan en hadden met behulp van een touw om zijn armpje de baby uit de pit weten te halen. Hij heeft daar 3 uur gelegen! Hij stonk ongelooflijk en de maden zaten overal. Het eerste waswater wemelde binnen de korste keren van de maden. Een uur later liepen de maden nog steeds uit zijn oortjes. Hij werd meteen aan de antibiotica gelegd omdat hij zoveel vuil binnen had gekregen. Zijn moeder was inmiddels gearresteerd en naar het ziekenhuis gebracht omdat ze gehecht moest worden. Omdat er niemand was die haar kon helpen hebben ze ook haar meegenomen naar de kliniek van Noah's Ark. Haar verhaal is schokkend. Ze is 14 jaar en verkracht en bedreigd met een mes, dat als ze iemand iets zou vertellen hij haar zou vermoorden. Haar vader is overleden en haar moeder heeft haar uit huis gezet. Vlak voor de bevalling is ze door een ver familielid in Mukono in huis genomen om daar te werken. Toen de bevalling begon werd haar gezegd dat ze zich niet moest aanstellen, het zou wel weer overgaan. Ook de moeder is slachtoffer en nam in haar wanhoop deze beslissing. De moeder woont nu ook hier. Ze heeft (nog) geen belangstelling voor haar baby.

Met Jethro gaat het heel goed. Hij groeit goed. Zijn Ugandese naam is Kyamagero, wat wonder betekent. En het is een wonder dat hij leeft!

Een ander verhaal is het verhaal van Ethan. Ethan kwam als baby van ongeveer 5 weken, maar zo onvoorstelbaar klein: 36 cm en slechts 1290 gram. Botten en vel. Zwaar verwaarloosd. Zijn moeder is alcohol verslaafd en werkt als prostituee. Of de dronken man die gearresteerd werd, als zijnde de vader, ook werkelijk de vader is, is niet bekend. Ethan bleek het foetus alcohol syndroom te hebben. Met veel liefde is hij verzorgd, maar na 5 dagen is hij overleden.

Hanna is het oudste meisje van Noah's Ark. Enige tijd geleden werd er een knobbel uit haar knieholte verwijderd en dit bleek kwaadaardig te zijn. De verwachtingen zijn gelukkig positief maar ze moet wel een aantal chemobehandelingen ondergaan. Ze heeft er nu twee achter de rug en heeft gelukkig nog geen bijverschijnselen. Ze is er van overtuigd dat dat komt omdat er over de hele wereld voor haar gebeden wordt!

Afgelopen vrijdag ben ik samen met Reny (vaste medewerking uit Nederland voor de special kids) met Jefta naar de fysiotherapeut in het ziekenhuis in Kampala geweest. Jefta kwam hier als jongetje van twee en half jaar. Hij werd gevonden in een leeg huis. Hij woog iets meer dan vijf en een halve kilo, kon niet staan en lopen en had over zijn hele linkerkant grote brandwonden. Zijn handen en voeten zaten vol zandvlooien die in de huid kruipen en van binnenuit vlees wegeten. Jefta is inmiddels zeven jaar. Hij zit in top class van de Nursery school. Hij loopt achter maar ontwikkeld zich goed. Hij houdt veel van zingen en praten, ook al is hij niet altijd te verstaan. Zijn ene been is langer dan de andere en deze week heeft hij (na een half jaar wachten) zijn nieuwe, aangepaste, schoenen gekregen. Jefta vraagt veel aandacht en veel duidelijkheid, hij wil weten waar hij aan toe is. Op school ga ik proberen hem hierbij te helpen met behulp van picto's. Ik denk dat ook veel andere kinderen hier baat bij hebben.

Als je de verhalen over de kinderen leest is het een wonder dat je zoveel vrolijke gezichten ziet. Neem bijvoorbeeld Caleb. Heel vaak ziek (geweest) maar een lach van oor tot oor.

Het is fijn om te zien dat de kinderen genieten als ze spelen. Nog steeds vragen ze regelmatig ‘is it my turn, ben ik aan de beurt in de speelklas?' Ook al weten ze inmiddels best dat ze in principe elke dag aan de beurt zijn.

Ook bij de teachers zie ik dingen veranderen. Bijvoorbeeld de teacher die in het begin in een hoek van de klas haar groep toeriep en die nu regelmatig bij de kinderen langs gaat en met ze praat en speelt. Of de teacher, die het eigenlijk niet zo zag zitten in baby class, die nu enthousiast vertelt over haar groep en wat ze gedaan hebben. Of de teacher die aangeeft dat activiteiten in de kring toch wel zijn voordelen heeft. Ze zeggen dat ze het leuk vinden om met de kinderen te spelen. Ook buiten zie ik ze nu regelmatig met kinderen bijv. ballen of touwtje springen.

We zijn inmiddels overgegaan op ‘de tweede fase': de teachers moeten het nu zelf gaan doen in de speelklas. Ik heb dan meer tijd om de baby class te bezoeken en middle en top class als ze niet in de speelklas zijn. Als ik dan bedenk dat we nog maar 4 weken in de play class werken ben ik best trots op de teachers! Ook al zie ik dingen gebeuren die we in Nederland niet (meer) voor mogelijk houden. Maar veranderingen gaan geleidelijk en elke stap is er een.

Inmiddels wordt er ook nog ‘hard' gewerkt aan en om de school: er wordt nog geschilderd, het toilet gebouw is nog niet helemaal klaar en in de office worden nu kasten gemaakt. Deze zijn bestemd voor boeken en leer- en hulpmiddelen. Ik hoop dat dit voor het eind van deze schoolperiode klaar is. En dan graag met een computer zodat de teachers ook hier gebruik van kunnen maken bij het voorbereiden.

Elke dinsdagmiddag hebben we een meeting, als de kinderen slapen. Niet altijd ideaal maar het alternatief is na 5 uur of op zaterdag. Laatst zaten ze er allemaal nogal, laat ik maar zeggen duf, bij. Nou is die houding hier niet zo vreemd, maar toen ik vroeg of het te vermoeiend is om 's middags te vergaderen en of het misschien beter was om op zaterdag terug te komen, werkte dat wel als een soort ‘wake-up call. (De teachers moeten elke zaterdag van ongeveer negen tot een beschikbaar zijn.)

Aan de hand van foto' s, die ik van de spelende kinderen heb genomen, hebben we gepraat over wat kinderen al spelend allemaal leren. De teachers vinden het ook goed als ik video-opnames ga maken en die met ze nabepreek.

Andere onderwerpen die ik met ze bespreek zijn o.a. het lesplan, roosters en afspraken, leesvoorwaarden, de teacher in de speelklas.

Deze dinsdag kwamen alleen de kinderen van Noah's Ark naar school van negen tot half een. De kinderen uit de dorpen bleven thuis. Het was namelijk womensday en dat is hier een nationale feestdag. De mannen koken dan voor de vrouwen, al moeten ze wel eerst zelf voor de ingredienten zorgen. Op het terrein was 's avonds voor de aunti's een bijeenkomst georganiseerd over het leven van de vrouwen in Uganda. Ik ben hier met Reny en Claudia naar toegeweest. Leuk om eens mee te maken.

Verder ben ik gezellig met Claudia naar Kampala geweest. Geshoped, gegeten en naar de Matoto kerk geweest. Misschien schrijf ik daar een volgende keer over. Ik laat het hier nu even bij.

Tot de volgende keer, groeten van Ineke