Het lijkt wel Sinterklaas! En dan met heel veel cadeautjes! En natuurlijk ontzettend leuk dat de muzungupieten het kwamen brengen! Onvoorstelbaar wat er allemaal uit de koffers kwam. En vanmorgen hebben we de spullen gehaald die door andere bezoekers zijn meegenomen. Het is heel gezellig met de meiden. Omdat ik deze week ook vakantie heb, is dit blog voor deze keer overgenomen door de gastreporters.

Donderdagavond kwamen we na een voorspoedige vliegreis aan op het vliegveld van Entebbe. Ineke stond ons met een chauffeur en een busje op te wachten. Al onze koffers konden gemakkelijk mee. Na een autorit van ongeveer een uur kwamen we aan bij Noah's Ark. Ons huisje, bestaande uit een kamer/keuken, 2 slaapkamers en een badkamer was nog ruim en leeg.. Dat veranderde snel!

Het is nu zondag en we hebben heerlijk uitgeslapen. Op dit moment vindt er een operatie plaats in de woonkamer. Karin tovert haar first aid kit tevoorschijn en Gonny de steriele naalden, gesponserd door haar zus, en de blaar kan doorgeprikt worden.

We hebben een mooi huis met uitzicht op de vallei waar de apen 's morgens in de bomen zitten.

Ineke heeft voor ons een intensief programma bedacht, want we moeten zoveel mogelijk zien en meemaken.Vrijdag hebben we een wandeling naar Mukono gemaakt. Onderweg zien hoe de mensen wonen en leven. Het valt wel op dat er vrij veel stenen huisjes gebouwd worden. Overal staan kleine baksteen ovens maar er is niet heel veel activiteit. Er wordt veel 'gezeten en gelegen' onder bomen en struiken. Het is dan ook behoorlijk warm. Als rode kreeften kwamen sommigen van ons weer terug op Noah's Ark. De wandeling maakte veel indruk. 's Avonds eten in het kinder tehuis was ook een belevenis. Overal enthousiaste kinderen die aan je willen zitten en je bestoken met vragen. De aunties proberen er nog een beetje structuur in te brengen maar het blijft een gezellig boel. We aten matoke, een soort stampot van gekookte banaan en aardappel. De kinderen kregen er nog snijbonen bij van ' men. HAK'. Na een kort bezoek aan het huis van Ineke, een paar glazen wijn en heel veel praten sliepen we fijn onder onze klamboe.

Zaterdag naar Kampala geweest. Weer een hele belevenis. Lopend naar de weg, vanwaar we boda boda (3 stuks, dus dwz Ineke - reeds ervaren en stoer - alleen en wij met z'n tweeen achterop) naar Mukono hebben genomen. Van Mukono in een overvol taxibusje - Marjanna met de ‘conducteur' op schoot - naar Kampala. Er mogen maximaal 14 passagiers in een busje, dus dat viel mee. In Kampala de markt bezocht; we keken onze ogen uit. De Oegandezen ook: he Mzungu!, he mama, he auntie, how are you. Toen naar de oude taxistandplaats en de lappenmarkt (Renet zou jaloers zijn). Gonny werd onderweg nog brutaal bestolen van haar gouden ketting (fam. Kuiper, maar u niet ongerust!). Op de craftmarket hebben we ons geld er doorheen gejaagd (we kunnen per dag toch niet meer dan 80 euro pinnen). Ten slotte op het dakterras van het winkelcentrum heerlijk gegeven bij een Indisch restaurant. Met een echte taxi terug, die ons keurig voor de deur heeft afgezet.

Vanmiddag (zondag) naar de kerk geweest en op ‘visite' bij Piet en Pieta. Daarna met een paar kinderen al het speel-/lesmateriaal uit ons guesthouse naar the office gebracht. Vele handen, hoofden en kruiwagens maken licht werk... Leuk om te zien hoe gek ze waren met de babypoppen die Ineke had besteld. ‘Ooh, it's a boy.' (giechel, giechel). Zojuist in het kinderhuis gegeten: patat met worst. Cake toe, want een van de kinderen was een jarig. Je komt niet schoon uit de strijd, want onze kleding is goed voor alle vieze handjes en mondjes. Nu moeten we ons opmaken voor drie dagen safari. Dat betekent tas pakken met van alles wat. Straks nog een wijntje en dan lekker onder onze klamboe. Welterusten......